Δημοσιεύεται επιστολή συναδέλφου:
Μετά από αναδίπλωση μερικών εβδομάδων και στην τούρλα του καλοκαιριού, τέθηκε τελικά σε ισχύ το μέτρο της ελεγχόμενης στάθμευσης στον περιφραγμένο χώρο στάθμευσης του Υπουργείου.
Ελεγχόμενη, για να διαχωριστούν εκείνοι που κατέχουν «θέσεις ευθύνης», το στρατιωτικό προσωπικό πάνω από το βαθμό του Υποπλοιάρχου και ορισμένοι πολιτικοί υπάλληλοι, από την απλή πλέμπα των υπολοίπων υπαλλήλων, στρατιωτικών η πολιτικών.
Πέρα για πέρα αυθαίρετο και καταχρηστικό, χωρίς κανένα νομικό ή λογικό (σε σχέση με τη λειτουργία του Υπουργείου) έρεισμα, το μέτρο συνιστά διάκριση, που δείχνει καταρχήν την ταξική αντίληψη των ιθυνόντων του Υπουργείου, αλλά και τη συντεχνιακή αντίληψη εκείνων που μηχανεύονται τέτοιες προτάσεις.
Ακόμη δε χειρότερα, η έναρξη ισχύος του μέτρου εν μέσω των θερινών διακοπών, δείχνει, κατά μια «καλή και δοκιμασμένη» πρακτική, την πρόθεση να περάσει το θέμα στη ζούλα και χωρίς πολλές αντιδράσεις.
Όποιος γνωρίζει καλά τα του Υπουργείου, δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεται. Η πολιτική ηγεσία ωστόσο, θα έπρεπε να μπορεί να αντιλαμβάνεται τις συνέπειες τέτοιων μέτρων και να διαθέτει τα πολιτικά αντανακλαστικά να αντιδρά σε απαράδεκτες μεθοδεύσεις και προτάσεις.
Εφόσον πάντως υπάρχει η βούληση, το μέτρο είναι δυνατό να διορθωθεί: Θα ήταν εύλογο να κρατηθούν 2 σειρές θέσεων στάθμευσης για τους διευθυντές και υψηλόβαθμους του Υπουργείου και οι υπόλοιπες θέσεις να τεθούν σε ελεύθερη διάθεση προς όλους τους υπαλλήλους, ανεξαρτήτως βαθμού και θέσης, στη βάση της αρχής «όποιος φθάνει πρώτος, παρκάρει πρώτος».
Αυτό θα ήταν μάλλον μια δίκαιη και ρεαλιστική λύση!
