Στήλη παράνομη και καταχρηστική
Η μελαγχολία της φτώχειας, η θλίψη της αμηχανίας. Η γιαγιά που της δάγκωσαν τη σύνταξη,
ο φοροφυγάς που εξακολουθεί να μην πληρώνει φόρους, τα μισόκλειστα μαγαζιά, τα λεφτά που
πετάει η κυρία Διαμαντοπούλου για να της κάνουν γκάλοπ πώς το τρίβουν το πιπέρι -στη Χημεία- του διαβόλου οι καλογέροι,
ένα «διά ταύτα» που του ανοίγουμε κουβέντα χωρίς λέξεις, ένα ειδοποιητήριο απ' την Τράπεζα
κι ένα «αν» για το αύριο να σου βαραίνει την ψυχή. Οι εξαπατημένοι (για μιαν ακόμα φορά) αγρότες με τα φωτοβολταϊκά -από πού να πιαστείς; Απ' τον «κουλοχέρη» Πρωθυπουργό και τα φρουτάκια του;
(Η θεωρία του χάους! Τι αθώα που ήταν μπροστά στην πραγματικότητα της παγκοσμιότητας)...
Τα «είχαν βρει» Λοβέρδος-φαρμακοποιοί, μπα!, απλώς οι άνθρωποι είχαν εξαπατηθεί,
όπως εξαπατήθηκαν και οι φορτηγατζήδες - κορνάρουν τώρα κατά μόνας στα δρομολόγια,
φέρ' ειπείν στο 105 της εθνικής Αθηνών-Λαμίας ο ένας, στο 148 προς Πάτρα ο άλλος, σαν να περνάνε δίπλα από βρυσούλες
και το 'χουν για προσκύνημα να κορνάρει το τριαξονικό στη μνήμη του μερακλή που τις έστησε να ξεδιψάει ο κόσμος - ποιες βρυσούλες;
έχετε γεια, ραχούλες
είναι για να γελάνε οι δήμιοι (των αγροτών, των φοιτητών, των υπαλλήλων, των εργατών κι όλων όσοι πλέον αποτελούν τροφή για τους τόκους)...
...................................
Πώς ξεχωρίζεις έναν άνεργο από έναν εργαζόμενο, που οι νέες συνθήκες εργασίας τον έχουν οδηγήσει ήδη στη φτώχεια; Απλώς δεν τους ξεχωρίζεις.
Είναι το ίδιο θλιμμένοι, το ίδιο απελπισμένοι. Και τα παιδιά τους το ίδιο αγριεμένα - 2.000.000 συμπατριώτες μας και οι οικογένειές τους
έχουν καταδικασθεί απ' το Δικαστήριο του ΔΝΤ σε ποινές κάθειρξης σε ισόβια φτώχεια, χωρίς δικαίωμα έφεσης.
Και τα παιδιά τους. Και τα παιδιά μας. Και τα παιδιά σου, όλα το ίδιο καταδικασμένα σε ένα μέλλον χωρίς μέλλον.
Και ο άσσος στο μανίκι του Γιωργάκη για όλα αυτά (κι άλλα πολλά) είναι όλο κι όλο ένα καμένο χαρτί - να πάει, λόγου χάριν, τον Ακη φυλακή;
Έξοχο...
Κάποτε ίσχυε το «άρτος και θεάματα», τώρα μπορούμε να βολευτούμε με το «πείνα και θεάματα».
Δεν ξέρω πότε αυτή η κυβέρνηση θα κληθεί «προς περαίωση», ούτε πώς ούτε από ποιους. Ούτε η Τυνησία είχε «ακουσθεί» ώς τώρα, αλλά αίφνης βούιξε ο κόσμος. Οτι
μια μέρα θα τεθούν επί τάπητος όσα έως τώρα η κυβέρνηση χώνει το ένα μετά το άλλο κάτω απ' το χαλί, είναι βέβαιον.
Για τους κατοίκους της Κερατέας που καθημερινώς σβερκώνουν τα ΜΑΤ, θα ζητηθούν ευθύνες. Για τη Γερμανιδούλα αναρχική που ο κ. Παπουτσής διαπόμπευσε ως τρομοκράτισσα, θα ζητηθούν ευθύνες.
Για όσα έφαγε ο Πάγκαλος με τον Τσουκάτο, ο Γιωργάκης με τον Τσουκάτο, ο Σημίτης με τον Τσουκάτο, θα ζητηθούν ευθύνες.
Για τις καντρίλιες του ΠΑΣΟΚ με τον ΛΑΟΣ γύρω απ' τον φράχτη της ντροπής, θα ζητηθούν ευθύνες.
* * *
Μπορεί σήμερα στην Ιταλία να υπερισχύουν οι επιχειρησιακές συμβάσεις, μπορεί στη Γερμανία να 'χουν οι εργάτες να πάρουν αύξηση δέκα χρόνια, αλλά δεν θα πηγαίνει εσαεί ο κόσμος του θανατά.
Έβλεπα (στο χθεσινό «Εθνος») σε φωτογραφία τον κάπταιν Μερ, τον πλοίαρχο του ολλανδικού πλοίου που διέσωσε τους 230 μετανάστες απ' τον πνιγμό, να βάζει τα κλάματα - ένα δάκρυ
μια θάλασσα.
Όχι αυτήν που πνίγει, αλλά αυτήν που ταξιδεύεται. Και σε ταξιδεύει...
Με ποιο δικαίωμα η αστυνομία καταγράφει τα στοιχεία ταυτότητας των πολιτών που θέλουν να παρίστανται σε ακροατήριο;
Τι δικαστής είναι ο δικαστής που ανέχεται να γίνεται η αίθουσα του δικαστηρίου (του) πεδίο όπου ασκούνται ντόπιοι και ξένοι χαφιέδες;
Εκτός απ' την ξεφτίλα έχει απομείνει τίποτα στην αστική δημοκρατία που να μην της το έχει κάνει ο καπιταλισμός ρεζίλι;
