Τόσο το πρώτο όσο και το δεύτερο πακέτο μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση έχουν ένα και μοναδικό στόχο: το εισόδημα των εργαζομένων και ιδιαίτερα των δημοσίων υπαλλήλων. Οι τελευταίοι έχουν μετατραπεί σε εύκολο στόχο ενώ επιχειρείται συστηματικά η απαξίωση τους έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η κοινωνική συναίνεση στη λήψη των προφανώς άδικων μέτρων.
Ένας πρόχειρος υπολογισμός της μείωσης της πραγματικής αγοραστικής δύναμης των υπαλλήλων του ΥΠΟΙΑΝ (ΓΓΝΠ), συνυπολογίζοντας τις περικοπές σε μισθούς και επιδόματα, το πάγωμα των μισθών καθώς και την αύξηση των έμμεσων φόρων, αγγίζει ή/ και υπερβαίνει τα 2000€.
Σε μία τέτοια κατάσταση η αντίδραση των συνδικάτων θα έπρεπε να ήταν άμεση. Η εξειδίκευση των μέτρων για τον κάθε εργασιακό χώρο και η εκπόνηση ενός προγράμματος δράσης για την αντιμετώπιση της κατάστασης έτσι ώστε να μην πληρώσουν (για μια ακόμη φορά) οι μισθωτοί την κρίση, θα έπρεπε να αποτελεί άμεση προτεραιότητα της κάθε Ομοσπονδίας.
Ωστόσο αυτή η πραγματικότητα δεν φαίνεται να συγκινεί την πλειοψηφία της ΠΟΥΕΝ, η οποία δεν συγκαλεί ούτε καν τις προβλεπόμενες από το καταστατικό τακτικές συνεδριάσεις. Συγκεκριμένα, η τελευταία συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου πραγματοποιήθηκε εκτάκτως προ μηνών με αφορμή την συνάντηση της Ομοσπονδίας με την κα Υπουργό. Έκτοτε, η ΠΟΥΕΝ έχει λάμψει διά της απουσίας της. Η πρόταση που απευθύνθηκε σε μέλη του προεδρείου για τη συμμετοχή του ΔΣ στην ενημέρωση του προσωπικού και στην προπαγάνδιση των απεργιών της ΑΔΕΔΥ δεν βρήκε ανταπόκριση. Το ερώτημα που γεννάται είναι αν η στάση αυτή της πλειοψηφίας αποτελεί πολιτική επιλογή ή αδυναμία. Σε κάθε περίπτωση, όποια και αν είναι η απάντηση, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας της Ομοσπονδίας. Ωστόσο, επειδή διανύουμε μια κρίσιμη περίοδο για τους δημοσίους υπαλλήλους και ιδιαίτερα για τους υπαλλήλους του πρώην ΥΕΝ, χρειάζεται τα συνδικαλιστικά μας όργανα να είναι σε εγρήγορση. Διαφορετικά οι καταστάσεις θα μας ξεπεράσουν και το κόστος μίας τέτοιας εξέλιξης θα το πληρώσουμε όλοι.
Ένας πρόχειρος υπολογισμός της μείωσης της πραγματικής αγοραστικής δύναμης των υπαλλήλων του ΥΠΟΙΑΝ (ΓΓΝΠ), συνυπολογίζοντας τις περικοπές σε μισθούς και επιδόματα, το πάγωμα των μισθών καθώς και την αύξηση των έμμεσων φόρων, αγγίζει ή/ και υπερβαίνει τα 2000€.
Σε μία τέτοια κατάσταση η αντίδραση των συνδικάτων θα έπρεπε να ήταν άμεση. Η εξειδίκευση των μέτρων για τον κάθε εργασιακό χώρο και η εκπόνηση ενός προγράμματος δράσης για την αντιμετώπιση της κατάστασης έτσι ώστε να μην πληρώσουν (για μια ακόμη φορά) οι μισθωτοί την κρίση, θα έπρεπε να αποτελεί άμεση προτεραιότητα της κάθε Ομοσπονδίας.
Ωστόσο αυτή η πραγματικότητα δεν φαίνεται να συγκινεί την πλειοψηφία της ΠΟΥΕΝ, η οποία δεν συγκαλεί ούτε καν τις προβλεπόμενες από το καταστατικό τακτικές συνεδριάσεις. Συγκεκριμένα, η τελευταία συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου πραγματοποιήθηκε εκτάκτως προ μηνών με αφορμή την συνάντηση της Ομοσπονδίας με την κα Υπουργό. Έκτοτε, η ΠΟΥΕΝ έχει λάμψει διά της απουσίας της. Η πρόταση που απευθύνθηκε σε μέλη του προεδρείου για τη συμμετοχή του ΔΣ στην ενημέρωση του προσωπικού και στην προπαγάνδιση των απεργιών της ΑΔΕΔΥ δεν βρήκε ανταπόκριση. Το ερώτημα που γεννάται είναι αν η στάση αυτή της πλειοψηφίας αποτελεί πολιτική επιλογή ή αδυναμία. Σε κάθε περίπτωση, όποια και αν είναι η απάντηση, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα λειτουργίας της Ομοσπονδίας. Ωστόσο, επειδή διανύουμε μια κρίσιμη περίοδο για τους δημοσίους υπαλλήλους και ιδιαίτερα για τους υπαλλήλους του πρώην ΥΕΝ, χρειάζεται τα συνδικαλιστικά μας όργανα να είναι σε εγρήγορση. Διαφορετικά οι καταστάσεις θα μας ξεπεράσουν και το κόστος μίας τέτοιας εξέλιξης θα το πληρώσουμε όλοι.
