ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Η απεργία στις 15.12.2010, η συγκέντρωση και η πορεία 100.000 περίπου διαδηλωτών δεν αποτέλεσε απλά άλλη μία μαζική λαϊκή διαδήλωση στην ιστορία των λαϊκών αγώνων.


Η συγκέντρωση και πορεία οριοθετεί πλέον το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα είναι σε καθολική ρήξη με την κυβέρνηση και την πολιτική της. Οριοθετεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν έχει πια την λαϊκή συναίνεση για να κάνει το ΄΄μνημόσυνο΄΄ των δικαιωμάτων εργαζομένων και την αφαίμαξη των οικογενειακών εισοδημάτων για να παραμείνουν υπερκερδοφόρες οι Τράπεζες και η πλουτοκρατία διαλύοντας τον κοινωνικό ιστό με την ανασφάλεια , τις περικοπές των εισοδημάτων , τις απολύσεις , την ανεργία ,τη φτώχεια. Η κυβέρνηση-τρόικα προκειμένου να προχωρήσει στην αφαίμαξη των εισοδημάτων του λαού δεν διστάζει να ακροβατεί σε ό,τι αφορά συνταγματικές διατάξεις και να παρακάμπτει στην ουσία την βουλή με τις ΄΄επείγουσες΄΄ διαδικασίες ψήφισης νομοσχεδίων.

Η εικόνα του Στρος Καν στην βουλή ως άλλος Παπαδόπουλος να κάνει μνεία των χειρουργικών του επιδόσεων και τον πρωθυπουργό της χώρας να κάνει μνεία στην φιλία με τον “σοσιαλιστή Ντομινίκ” θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μνημείο της χαμένης εθνικής ανεξαρτησίας και της δημοκρατίας στο “γύψο”. Όπως επίσης δεν θα ξεχαστεί η ατάκα του επιτρόπου της ΕΕ Ρεν για το ποδόσφαιρο που χάνει κάθε Σάββατο για να ασχολείται με την Ελλάδα. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλες επιλογές παρά μόνο αυτή στον δρόμο των αγώνων για να μην γίνει η Ελλάδα μία χώρα εξαθλιωμένων νεόπτωχων θυσία στο βωμό των τραπεζών και του κεφαλαίου.

Δεν είμαστε μόνοι μας. Βλέπουμε τί γίνεται πια στην Βρετανία, στην Ιταλία ,στην Ιρλανδία, στην Ισπανία και στην Πορτογαλία όπου οι λαοί δεν ανέχονται την θηλιά του διεθνούς κεφαλαίου, παλεύουν και θα νικήσουν.

Δυστυχώς στην σημερινή κατάσταση οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και ειδικά της ΓΣΕΕ του Παναγόπουλου, κύριου εκφραστή του κυβερνητικού συνδικαλισμού, επιχειρούν να εκτονώσουν το λαϊκό αίσθημα και να περάσει ανώδυνα για την κυβέρνηση η συνεχώς αυξανόμενη αντίδραση του λαού, έκφραση της οποίας ήταν η μεγαλειώδης διαδήλωση εργαζομένων, επαγγελματιών, φοιτητών στις 15.12.2010.

Όλοι οι τίμιοι και αγωνιστές συνδικαλιστές πρέπει μέσα από τις πρωτοβάθμιες κατά κύριο λόγο συνδικαλιστικές ενώσεις και σωματεία να δείξουν την πόρτα στον Παναγόπουλο και τους ομοίους του και να οργανώσουν την συνέχεια των αγώνων ενωτικά και χωρίς διασπαστικές πολιτικές.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να κατανοήσουν ότι οι αγώνες και οι απεργίες δε γίνονται για τους Παναγόπουλους αλλά για να υπερασπίσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους απέναντι στην επίθεση των τραπεζών και των κερδοσκόπων.

Τα ΜΜΕ στην πλειοψηφία τους εντείνουν τις προσπάθειές τους για να μας πείσουν ότι η θηλιά που έχουν περάσει στο κεφάλι του Ελληνικού λαού είναι η μόνη λύση για την σωτηρία μας. Λένε ψέματα.

Το χρέος δεν το δημιουργήσαμε εμείς αλλά οι κυβερνήσεις, οι πολυεθνικές και οι πολιτικές τους, δεν τα φάγαμε όλοι μαζί όπως προσπαθεί να μας πείσει ο Πάγκαλος. Γι’ αυτό πρέπει να αρνηθούμε να πληρώσουμε το χρέος των άλλων. Αυτό μπορεί να γίνει με την αντίσταση στην κυβέρνηση-τρόικα και με την συνάντηση όλων μας στους κοινωνικούς αγώνες. Δεν θα θυσιάσουμε την αξιοπρέπεια και τις κατακτήσεις 60 χρόνων αγώνων, δεν θα θυσιάσουμε στο βωμό της ανεργίας μια γενιά νέων ανθρώπων , των παιδιών μας, για να πλουτίσουν οι τράπεζες και οι κερδοσκόποι. Μας φοβούνται όταν είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι και δεν πρόκειται να δηλώσουμε υποταγή γιατί οφείλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας μια χώρα όρθια και υπερήφανη, όχι γονατιστή και ξεπουλημένη.





22/12/2010

Σ.Σ.