Συμπληρώθηκαν 35 χρόνια από την εξέγερση του πολυτεχνείου. Μία εξέγερση που παραμένει ορόσημο για νέους αγώνες και νέες προσπάθειες για τους ανεκπλήρωτους στόχους του 73 και για τις νέες προκλήσεις του σήμερα. Οι αγώνες για την εργασία, τα δικαιώματα, την προστασία του περιβάλλοντος, για μια καλύτερη ζωή συνεχίζονται.
Συνεχίζονται, διεκδικώντας γενικά και ειδικά αιτήματα, σε κεντρικό επίπεδο αλλά και στη γειτονιά, στο πανεπιστήμιο, στο σωματείο, από λιγότερους ή περισσότερους. Με επιτυχίες, ίσως και αποτυχίες, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτό που έλεγαν κάποιοι με μεγαλύτερη εμπειρία: Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος!
Οι δικές μας προσπάθειες, οι προσπάθειες των εργαζομένων του ΥΕΝΑΝΠ και των εποπτευόμενων φορέων συμπληρώνουν το παζλ των αγωνιστικών διεκδικήσεων, που δείχνουν ότι η κοινωνία μας δεν έχει πέσει σε λήθαργο. Μπορεί να μην υπάρχει η αγωνιστική εγρήγορση των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων, αλλά σίγουρα κάτι κινείται. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, αυτό το κάτι να γίνει μεγαλύτερο και να δημιουργήσει τους όρους για μια καλύτερη ζωή, με αξιοπρέπεια, με σταθερή και μόνιμη απασχόληση, με ικανοποιητικές αμοιβές, με πραγματική δημόσια δωρεάν παιδεία, σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον. Ο δρόμος της ιδιώτευσης, της παραίτησης, της επιδίωξης ατομικών λύσεων δεν έχει αποτέλεσμα, ούτε βραχυπρόθεσμα και οπωσδήποτε ούτε μακροπρόθεσμα. Η συλλογική προσπάθεια έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί εγγύηση για ένα καλύτερο αύριο.
Το μήνυμα του 73 παραμένει επίκαιρο. Ας το δείξουμε αυτό συμμετέχοντας μαζικά στην πορεία, στις 4.00 το απόγευμα, για την 35η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ας είμαστε εκεί.
Δική μας σημείωση: σ.σ. Στα κολαστήρια των φυλακών της δικτατορίας βασανίστηκαν χιλιάδες αγωνιστές παλεύοντας για δημοκρατία και ελευθερία. Με ενδιαφέρον ακούσαμε σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ αγωνιστές αυτής της περιόδου να καλούν την κοινωνία να ρίξει τη ματιά της στις φυλακές του σήμερα. Στην αγωνιστική επιμονή χιλιάδων ανθρώπων στις Ελληνικές φυλακές να ζητούν ανθρώπινη μεταχείριση. Η στερητική της ελευθερίας τους ποινή είναι αυτή που επέλεξε η κοινωνία να τους επιβάλλει για μικρότερα ή μεγαλύτερα αδικήματα (δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κρατουμένων βρίσκονται στις φυλακές για μικροαδικήματα πχ χρήστες ναρκωτικών, μετανάστες για λαθραία είσοδο στη χώρα). Οι άθλιες συνθήκες κράτησης δεν μπορεί να αποτελούν μία επιπρόσθετη ποινή που επιβάλλει αυθαίρετα η πολιτεία. Είναι θέμα πολιτισμού και ποιότητας της δημοκρατίας.
Για περισσότερες πληροφορίες για την κατάσταση στις φυλακές επισκεφτείτε το site της πρωτοβουλίας για τα δικαιώματα των κρατουμένων στη διεύθυνση www.keli.gr
Συνεχίζονται, διεκδικώντας γενικά και ειδικά αιτήματα, σε κεντρικό επίπεδο αλλά και στη γειτονιά, στο πανεπιστήμιο, στο σωματείο, από λιγότερους ή περισσότερους. Με επιτυχίες, ίσως και αποτυχίες, ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε αυτό που έλεγαν κάποιοι με μεγαλύτερη εμπειρία: Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος!
Οι δικές μας προσπάθειες, οι προσπάθειες των εργαζομένων του ΥΕΝΑΝΠ και των εποπτευόμενων φορέων συμπληρώνουν το παζλ των αγωνιστικών διεκδικήσεων, που δείχνουν ότι η κοινωνία μας δεν έχει πέσει σε λήθαργο. Μπορεί να μην υπάρχει η αγωνιστική εγρήγορση των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων, αλλά σίγουρα κάτι κινείται. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, αυτό το κάτι να γίνει μεγαλύτερο και να δημιουργήσει τους όρους για μια καλύτερη ζωή, με αξιοπρέπεια, με σταθερή και μόνιμη απασχόληση, με ικανοποιητικές αμοιβές, με πραγματική δημόσια δωρεάν παιδεία, σε ένα ανθρώπινο περιβάλλον. Ο δρόμος της ιδιώτευσης, της παραίτησης, της επιδίωξης ατομικών λύσεων δεν έχει αποτέλεσμα, ούτε βραχυπρόθεσμα και οπωσδήποτε ούτε μακροπρόθεσμα. Η συλλογική προσπάθεια έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί εγγύηση για ένα καλύτερο αύριο.
Το μήνυμα του 73 παραμένει επίκαιρο. Ας το δείξουμε αυτό συμμετέχοντας μαζικά στην πορεία, στις 4.00 το απόγευμα, για την 35η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ας είμαστε εκεί.
Δική μας σημείωση: σ.σ. Στα κολαστήρια των φυλακών της δικτατορίας βασανίστηκαν χιλιάδες αγωνιστές παλεύοντας για δημοκρατία και ελευθερία. Με ενδιαφέρον ακούσαμε σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ αγωνιστές αυτής της περιόδου να καλούν την κοινωνία να ρίξει τη ματιά της στις φυλακές του σήμερα. Στην αγωνιστική επιμονή χιλιάδων ανθρώπων στις Ελληνικές φυλακές να ζητούν ανθρώπινη μεταχείριση. Η στερητική της ελευθερίας τους ποινή είναι αυτή που επέλεξε η κοινωνία να τους επιβάλλει για μικρότερα ή μεγαλύτερα αδικήματα (δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των κρατουμένων βρίσκονται στις φυλακές για μικροαδικήματα πχ χρήστες ναρκωτικών, μετανάστες για λαθραία είσοδο στη χώρα). Οι άθλιες συνθήκες κράτησης δεν μπορεί να αποτελούν μία επιπρόσθετη ποινή που επιβάλλει αυθαίρετα η πολιτεία. Είναι θέμα πολιτισμού και ποιότητας της δημοκρατίας.
Για περισσότερες πληροφορίες για την κατάσταση στις φυλακές επισκεφτείτε το site της πρωτοβουλίας για τα δικαιώματα των κρατουμένων στη διεύθυνση www.keli.gr
